به گزارش کرمان ساکر، مس خوش شانس بود که بعد از شکست در دربی، باز هم در خانه بازی می‌کرد. این بهترین فرصت برای دستنشان و مس بود که مرهمی از جنس آلومینیوم روی زخم هفته قبل بگذارند و به روزهای آرام سلامی دوباره بدهند. اما چه کسی نمی‌دانست که فراز کمالوند اصلا برای باج دادن به کرمان نمی‌آید و با وجود دلخوری‌های شدیدی که او در همین آغاز راه در اراک دارد، به کرمان سفر کرد تا یک بازی با جنبه انتقام و تلافی جریان بگیرد.

در دقایق ابتدایی این مس بود که میل بیشتری به حمله نشان داد و دو موقعیت جدی برای این تیم توسط مهرداد قنبری و شروین بزرگ از دست رفت. آلومینیوم نیز سعی می‌کرد اجازه بازیسازی را از مسی‌ها بگیرد و روی ضد حملات برنامه ریزی مفصلی داشت.

نیمه اول بازی به جز 30 دقیقه ابتدایی، در ادامه موقعیتی برای ارائه نداشت و دو تیم با احتیاطی که از سوی آلومینیموم به وضوح وجود داشت، بدون گل به رختکن رفتند.

اما شکل بازی در نیمه دوم نه تنها تغییری نکرد، بلکه حملات مس در فاز احساسی طرح ریزی شدند که عمدتا انتظار سودرسانی از آن‌ها نبود. همچنین ضریب بالای اشتباهات دو تیم سبب شد که نمایش زیبایی در جدال مدعیان شاهد نباشیم.

با این حال دستنشان سعی داشت با تغییر در خط حمله و اضافه کردن حمید کاظمی به بازی، تحرک بیشتری در فاز هجومی تیمش ایجاد کند اما آلومینیوم به خوبی ارتباط هافبک‌ها و مهاجمان مس را با اختلال روبرو ساخت و ارسال از جناحین به جدی ترین برنامه دستنشان تبدیل شده بود.

در حالی که فشار حملات مس در مقابل حضور پر تعداد بازیکنان آلومینیوم در زمین خودی، عملا شکل خنثی به جریان بازی داده بود، در دقیقه 95 بهترین فرصت ممکن با حرکت رشیدفرخی و سوت داور به نشانه پنالتی برای مس به دست آمد. نگاه‌های مضطرب به آخرین ضربه‌ای دوخته شد که حمید کاظمی مجری آن بود؛ اما ضربه بسیار آرام مهاجم تعویضی مس کافی بود تا تمام امیدهای لحظه آخری در کرمان رنگ جنجال و حواشی مشابه هفته قبل بگیرد، به گونه‌ای که عصبانیت را از چهره اکثر حاضران در ورزشگاه می‌شد دید.