به گزارش کرمان ساکر، لیگ یک فوتبال ایران به پایان نیم فصل اول رسید. لیگی که همانند فصل گذشته شاهد بی نظمی‌های کمتری در آن بودیم و در پایان نیم فصل نیز رقابت فوق العاده‌ای با حضور چهار تیم برای قهرمانی شکل گرفته بود که البته برخی تیم‌های دیگر مثل مس کرمان فقط به دلیل غفلت و به تعبیر بهتر ناهماهنگی در ابتدای فصل نتوانستند به شرایط قهرمانی نیم فصل برسند اما در نهایت این مس رفسنجان بود که بهترین استفاده ممکن را از شکست نود ارومیه انجام داد و قاب قهرمانی نیم فصل را برای خود ثبت کرد.

مس رفسنجان از هفته سوم و بعد از دو مساوی مقابل سپیدرود و استقلال خوزستان، حرکتی به مانند یک تیم مدعی صعود داشت و پیروزی‌های پر گل که با گلزنی 13 بازیکن این تیم همراه بود، نشان می‌داد جنس مس برای صعود جور است. روی نیمکت نیز محمد ربیعی قرار داشت که به هر حال از مربیان با تجربه لیگ یک است و برای قرار گرفتن در جمع مربیان موفق لیگ یکی شاید فقط یک صعود کم داشته باشد؛ وگرنه این مس با مهره‌های با تجربه و با کیفیت که سه نفر آن‌ها سال گذشته تجربه صعود با گل گهر را داشتند، به خطرناک ترین تیم لیگ یک تبدیل شد و ربیعی با وجود اینکه در مصاحبه‌هایش اعلام می‌کرد برنامه مس صعود نیست اما حضور خودِ او و مهره‌های جذاب در ترکیبش، آن مصاحبه‌ها را فقط برای کاهش فشار روی مس جلوه می‌داد.

مس در مقطعی به صدر جدول رسید اما سه بازی دوری از پیروزی مقابل آلومینیوم اراک، مس کرمان و شکست مقابل رایکا در بابل باعث شد مس حتی به رده چهارم هم سقوط کند و تابلوی صدرنشینی از ورودی رفسنجان پایین بیاید. این مقطع، دقیقا نقطه‌ شک برانگیز نسبت به فعالیت دیرهنگام مس در نقل و انتقالات ابتدای فصل و فرصت کم برای آماده سازی تا شروع بازی‌ها بود که بسیاری تصور می‌کردند تبعات مقطع پیش فصل در تیم محمد ربیعی نمایان شده است. مسئله بعدی نیز نزدیک شدن مس به پنج بازی دشوار پایانی نیم فصل اول بود که البته برد سه گله مقابل ملوان تا حدودی به وضعیت نزدیک به بحران این تیم سر و سامان بخشید اما نگرانی در رفسنجان برای پنج بازی پایانی مقابل مدعیان غیرقابل انکار بود.

بازی‌های دشوار پایانی با بازی در کرج و مقابل گل ریحان آغاز شد و در حالی که مس در نیمه اول شکست خورده بود اما در نیمه دوم توانست گل مساوی را بزند تا در بازی مقابل حریف مستقیمش نتیجه خوبی بگیرد. با لغو بازی خانگی هفته چهاردهم مقابل خوشه طلایی، مصاف بعدی مس در شیراز و مقابل یکی از تیم‌های منسجم لیگ یک بود؛ فجرسپاسی و مس مهمترین بازی هفته پانزدهم را انجام دادند و در نهایت دومین شکست مس در چهار بازی که سپری کرده بود، هیچ شباهتی به روزهای مقتدرانه نداشت.

اما نقطه عطف مس بی تردید گل دوم مهرداد رضایی به نود ارومیه بود؛ در حالی که تیم ربیعی مقابل صدرنشین بعد از نتایج غیرمنتظره در خانه نیاز به پیروزی داشت و این پیروزی در دقایق ابتدایی نیم دوم از دست رفته بود اما گل دوم رضایی و سپس گل سوم آوخ یک پیروزی دلچسب و روحیه بخش را تقدیم مس کرد و در بازی بعد مقابل بادران نیز سه امتیاز بسیار با ارزش خارج از خانه تمام تردیدها را برطرف ساخت. مس مشخصا به آمادگی قبلی خود بازگشت و ربیعی در بهترین زمان ممکن تیمش را از نظر ذهنی و روانی ریکاوری کرد تا با توجه به بازی معوقه از هفته چهاردهم، این تیم شانس قهرمانی نیم فصل را داشته باشد. مسئله‌ای که فقط وابسته به مس نبود و معادلات دیگری مثل پیروز نشدن نود ارومیه هم نیاز داشت.

مس در رفسنجان از شکست یک نیمه‌ای نود مقابل فجر آگاه بود و ربیعی می‌دانست قهرمانی نیم فصل یک گل در نیمه دوم نیاز دارد و فجر هم تیمی نیست که به راحتی بازی برده در ارومیه را با شکست عوض کند و مسی‌ها با انگیزه از اینکه قهرمانی نیم فصل بیش از هر زمانی به آن‌ها نزدیک بود، در نیمه دوم هر آنچه لازم بود انجام دادند و گل عیسی پرتو بعد از فشارهای مس برای باز کردن دروازه خوشه طلایی تا پایان بازی حفظ شد و نود هم نتوانست حتی از شکست خانگی مقابل فجر فرار کند تا در پایان به دراماتیک ترین شکل ممکن قهرمانی نیم فصل نصیب شهر پسته شود.

مس برای قهرمانی نیم فصل، به رقم خوردن معادلات مختلفی نیاز داشت اما کمتر کسی تصور می‌کرد با توجه به چند هفته پر نوسان، تیم ربیعی بتواند از پنج بازی‌ دشوار پایانی نیم فصل به سلامت عبور کند و حداقل تردیدهایی برای این مسئله وجود داشت. اما در 5 بازی پایانی نتایجی ثبت شد که فقط شکست نزدیک در شیراز مقابل فجر، اخم هواداران رفسنجانی را در هم فرو برد و 3 برد و یک تساوی در 4 بازی، شایستگی کاملی به مس برای قهرمانی نیم فصل داد. خط حمله بی رحم مس با میانگین 1.7 گل در هر بازی، در پایان تضمین کننده تفاضل گل بهتر برای قهرمانی بود که ربیعی در نیم فصل دوم نباید در مصاحبه‌هایش از هدفی جز صعود صحبت کند؛ او ابزار و شخصیت جنگ برای صعود را در اختیار دارد.