بازی مهم هفته سیزدهم را مس کرمان و ملوان انزلی باید به یاد خاطرات شیرین لیگ برتر برگزار می‌کردند و بیستمین مصاف برای دو تیم جنبه‌ی متفاوتی داشت. مس قصد داشت همچنان در صدر جدول باقی بماند و حتی اختلافش را با رقیبان بیشتر کند، اما ملوان برای فرار از انتهای جدول امیدوار بود که با پیروزی مقابل صدرنشین روحیه‌اش را بازیابی کند و قدم بزرگی به سوی رده‌های بالاتر بردارد.

با شروع بازی مشخص شد که دو تیم برای ارائه نمایش روان و اجرای برنامه‌های خود اصلا نباید انتظار بالایی داشته باشند و کیفیت بسیار پایین چمن ورزشگاه تختی انزلی به شدت عملکرد بازیکنان به خصوص تیم مس را تحت تاثیر قرار داده بود. بازی در نیمه اول کوچکترین اتفاقی روی دروازه‌ها رخ نداد و به سردترین دمای ممکن پایان یافت.

در نیمه دوم هم هیچگونه حرارتی به بازی اضافه نشد و دو تیم به دنبال استفاده از اتفاقات بازی می‌گشتند. در حالی که دستنشان به دلیل اخراج در بازی گذشته مجوز ایستادن کنار خط را نداشت، اما او مطابق انتظار از دقیقه 60 به بعد دستور ورود یکی از مهره‌های تهاجمی را به زمین صادر کرد و شروین بزرگ جای وحید اسماعیل بیگی را در زمین گرفت تا شاید پوئن قد این بازیکن گره گشای بازی باشد.

در مقابل ملوان هم عملا راهی برای عبور از خط دفاعی مس پیدا نمی‌کرد و به نظر می‌رسید چهار مدافع مس اجازه عبور از نیمه زمین خود را نداشتند و فرزاد حسینخانی نیز برای پوشش فضاهای زمین تیمش تلاش زیادی انجام می‌داد.

احتمال اینکه بازی با توجه به شکل بهم ریخته‌اش روی زمین گِلی بدون آبستن اتفاق خاصی به پایان برسد سخت نبود اما سرانجام شوت زیبای شروین بزرگ در دقیقه 87 معادلات این بازی را از حالت کسل کننده خارج کرد و تعویض دستنشان این بار هم رنگ طلا گرفت. اما مس اصلا برای حفظ نتیجه ارزشمندش تمرکز کافی به خرج نداد و دو دقیقه بعد، شارژ شهریار مقانلو توسط میلاد باقری کافی بود تا داور بازی نقطه پنالتی را نشانه بگیرد و فرصت فرار از شکست خانگی را به محمد احمدزاده و تیمش بدهد که مهاجم ملوان توپ را به خلاف جهت حرکت مهدی اسلامی هدایت کرد و دروازه مس باز شد.

در روزی که مس می‌توانست سه امتیاز را با زرنگی خاصی از انزلی خارج کند و روی طلسم پیروز نشدن در انزلی خط قرمز بکشد، اما زودتر از سوت پایان برای برد تصویرسازی کرد و بابت غفلتش تنبیه شد.