به گزارش کرمان ساکر، چهره‌ی گرفته‌ و غمگین ورزش مس در استان کرمان و در رأس آن باشگاه مس کرمان، این روزها درد را به عموم کرمانی‌ها تحمیل کرده است. آن هم در استانی که ثروت فراوانی دارد اما در ورزش، عملا دریافتی‌اش در سال‌های اخیر بسیار ناچیز بوده و در سایر ابعاد نیز سودی نصیب جامعه نمی‌شود و خروج پول و ثروت از این خاک برای عموم نکته‌ای بسیار دردآور است.

اگر قرار باشد یقه‌ی کسی گرفته شود، نماینده‌های کرمان در مجلس شورای اسلامی در صدر قرار می‌گیرند. آن‌ها لازم است به چند سوال پاسخ بدهند! تا چه میزان برای رفع دغدغه‌های ورزش کرمان تلاش کرده‌اند که اثرات آن حاصل از امتیازگرفتن برای باشگاه‌های ورزشی قابل لمس و حس باشد؟ چرا هیچ تغییری در روند باشگاه‌داری به خصوص از سوی باشگاه مس کرمان دیده نمی‌شود و این باشگاه سرعت زیادی در مسیر نابودی و یا حداقل حذف بسیاری از فعالیت‌هایش در پیش گرفته است؟

منابع مالی عظیم مس در کشور که بخش زیادی از آن حق مسلم استان کرمان و تمام شهرهای این خاک است، آیا به سوی باشگاه‌ها برمی‌گردد تا منفعت مجموعه‌ای هرچند کوچک از عموم را در بر بگیرد؟ باشگاه‌های مس به دلیل بی نظمی و به عبارت بهتر «فساد مالی» گاف‌های بسیاری داده‌اند و گاهی تصمیمات بسیار شائبه آوری در دل آن‌ها اتخاذ شده که برخی از آن‌ها هم از سوی مهره‌های نشانده شده از سوی چهره‌های قدرت بوده است، اما با این حال این سوال باید مطرح شود که با وجود این معادن که ثروت زیادی در خود نهفته دارند، چرا حق مس بابت مسئولیت اجتماعی در استان کرمان به باشگاه‌ها نمی‌رسد و آن‌ها در تنگنای شدید اقتصادی هستند؟

از نگاه ورزشی، چیزی جز مهره چینی در باشگاه مس کرمان صورت نگرفته است. اتفاقی که در رفسنجان هم به مرور زمان رخ داده است. مهره‌ها در جهت قدرت نمایی! چه منفعتی برای کرمان داشتند؟ باشگاه‌های مس چه زمانی از اشتباهاتشان درس گرفتند؟ نماینده‌های سیاسی کرمان برای ایجاد یک تفکر منظم و منطقی و منفعت رسان به کرمان چه میزان تلاش انجام دادند؟

پرداختن به همه چیز شاید از حوصله‌ی مخاطب خارج باشد. مخاطبانی که در برگیرنده‌ی عموم هستند و منفعتشان ولو با شادی و نشاط هم تامین می‌شود و همین که ساختار درست و استراتژی کم خطا در باشگاه ها حاکم باشد، رضایت دارند. روح ورزش و به خصوص فوتبال صرف نظر از نتایج، نشاط آور است و هرچه دلتان بخواهد می‌توانید فریاد بزنید و خودتان را برای ساعاتی از مصائب زندگی برهانید. اما این حق مسلم را از عموم سلب کرده‌اند؛ عموم دیگر حوصله‌‌ای برای این حجم از اشتباه بزرگ و حواشی بی پایان ندارد.